Prawo rozpadu promieniotwórczego

Znamy już prawo rozpadu pianki mlecznej, a zarazem prawo opisujące rozpad izotopów promieniotwórczych, ponieważ rozpad jąder atomów funkcjonuje całkiem analogicznie. Dokładnie jak przy piance kawy, również przy próbce materiału promieniotwórczego nie można przepowiedzieć, czy wskazany palcem bąbelek, względnie jądro wskazanego atomu – konkretny nuklid, rozpadnie się w następnej sekundzie. Pewne jest jedno: na jednostkę czasu rozpada się zawsze ten sam procent istniejących jeszcze jąder atomowych – nuklidów.

Prawo rozpadu dla jąder atomów izotopów promieniotwórczych brzmi dokładnie tak samo jak prawo rozpadu przy piance mlecznej:

M(t) = M_0{\cdot}e^{-{\alpha}t}

Ponieważ najczęściej tworzymy proporcję ilości jeszcze istniejących nuklidów promieniotwórczych N(t) do ich początkowej ilości N0, znajdziemy zawsze w zbiorach wzorów, następujący, znajomy wzór:

N(t) = N_0{\cdot}e^{-{\alpha}t}

Z pomocą tego wzoru można już coś powiedzieć o rozpadzie substancji promieniotwórczych.

Na początku rozpada się bardzo dużo nuklidów, z upływem czasu coraz mniej. Liczba nuklidów, które mogą się rozpaść spada, jak mówimy, „wykładniczo” – najpierw szybko, potem coraz wolniej.
Jeśli zaczekamy wystarczająco długo, nie będzie już żadnego nuklidu, który mógłby się rozpaść. To jest tak jak przy piance kawy. Kiedyś (po nieskończenie długim czasie) nie będzie już żadnego nuklidu zdolnego do rozpadu.
Stosunek początkowo istniejących nuklidów do nuklidów istniejących w danym czasie opisuje funkcja wykładnicza, która zmienia się w czasie i to dość szybko.
α jest stałą, która określa jak szybko zachodzi proces rozpadu, o czym dowiesz się w kolejnym rozdziale.
Tags:
Na tej stronie:
Back To Top