Ostatnie miejsce, do którego trafiają odpowiednio przygotowane (czyli zestalone i opakowane) odpady nisko- i średnioaktywne to składowiska zapewniające izolowanie materiałów promieniotwórczych w okresie około 300 lat. W większości krajów na świecie występują głównie dwa rodzaje składowisk: powierzchniowe oraz przypowierzchniowe. W tym drugim przypadku obiekty przeznaczone do składowania odpadów mieszczą się częściowo pod powierzchnią terenu lub są ulokowane kilka lub kilkanaście metrów pod ziemią. Niektóre kraje, ze względu na brak odpowiednich lokalizacji lub ze względu na politykę krajową (na przykład w Niemczech), składują odpady nisko- i średnioaktywne na znacznie większych głębokościach.