Konferencja Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1955 „Atomy dla Pokoju” zapoczątkowała szerszy dostęp do informacji z zakresu promieniowania jonizującego i przyczyniła się do rozwoju prac związanych z ochroną radiologiczną. W pracach tych opierano się głównie na skutkach, które można było zaobserwować wśród ludzi i zwierząt poddanych dużym dawkom promieniowania podczas zrzucenia bomb jądrowych na dwa miasta Japonii w trakcie drugiej wojny światowej.